| |
วงศ์ |
Menispermaceae |
| |
| |
ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Stephania suberosa Forman |
| |
| |
ชื่อไทย |
บอระเพ็ดพุงช้าง |
| |
| |
ชื่อท้องถิ่น |
หัวหำเป้า, ยาแก้หัว(คนเมือง) |
| |
| |
ลักษณะทาง พฤกษศาสตร์ |
หัวหำเป้าเป็นไม้เถาเลื้อย มีหัวสะสมอาหารขนาดใหญ่โผล่พ้นผิวดิน ใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปหัวใจ ดอกเป็นช่อซี่ร่มตามออกซอกใบ ผลสดรูปไข่กลับ |
| |
| |
ใบ |
- |
| |
| |
ดอก |
- |
| |
| |
ผล |
- |
| |
| |
สรรพคุณ / การใช้ประโยชน์ |
- หัว สกัดน้ำมัน เอาไปใช้ทำพิมเสน หรือตากแห้ง แล้ว นำไปต้มน้ำดื่มรักษาโรคเบาหวาน(คนเมือง)
หัวใต้ดิน หั่นเป็นแว่น ตากให้แห้งแล้วบดเป็นผงผสมผงหัวไพล และเกลือ รับประทานแก้อาการปวดท้อง จากท้องอืด อาหารเป็นพิษ มีรสขม(คนเมือง)
-เป็นยาสมุนไพร หัวต้มน้ำดื่มแก้ท้องร่วง ขับเสมหะ หรือหั่นเป็นแว่นแล้วตากแห้ง นำมาต้มให้เด็กดื่ม ช่วยลดไข้ |
| |
| |
อ้างอิง |
เต็ม สมิตินันทน์,2544. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย. ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้, กรุงเทพฯ.
เกรียงไกรและคณะ. 2551. พืชอาหารและสมุนไพรท้องถิ่นบนพื้นที่สูง ชุดที่ 1 บ้านปางมะโอ. สถาบันวิจัยและพัฒนาพื้นที่สูง (องค์การมหาชน). 190 หน้า |
| |
| |
สภาพนิเวศ |
ชอบขึ้นตามภูเขาหินปูน ป่าผลัดใบทางภาคกลาง ภาคอีสาน และภาคเหนือ |
| |
| |
เอกสารประกอบ |
|
ผลการค้นหา 
