| |
|
|
| |
พืชตามกลุ่มการใช้ประโยชน์
|
|
|
|
eherb  ผลการค้นหา
กะตังใบ
|
กะตังใบ
Leea indica (Burm.f.) Merr. |
|
|
| |
| |
| |
|
|
| |
| รายละเอียดทางพฤษศาสตร์ |
| |
| |
วงศ์ |
Vitaceae (Leeaceae) |
| |
| |
ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Leea indica (Burm.f.) Merr. |
| |
| |
ชื่อไทย |
กะตังใบ |
| |
| |
ชื่อท้องถิ่น |
- เหม่โดเหมาะ(กะเหรี่ยงแดง), ต้มแย่แงง(เมี่ยน), อิ๊กะ(ม้ง), ไม้ชักป้าน(ไทใหญ่) - คะนางใบ (ตราด) ช้างเขิง (ฉาน) ตองจ้วม ตองต้อม (ภาคเหนือ) บั่งบายต้น (ตรัง) [7] |
| |
| |
ลักษณะทาง พฤกษศาสตร์ |
ไม้พุ่ม หรือไม้ต้นขนาดเล็ก สูงได้ถึง 10 ม. ลำต้นเกลี้ยง หรือปกคลุมด้วยขนสั้น ๆ
ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก (1-)2- หรือ 3 ชั้น ใบย่อยมี 7- ถึงจำนวนมาก หูใบรูปไข่กลับ กว้างได้ถึง 4 ซม. ยาว 6 ซม. มักจะเกลี้ยง หรือมีขนประปราย หูใบร่วงง่าย ทำให้เกิดรอยแผลเป็นรูปสามเหลี่ยมกว้าง แกนกลางใบยาว 10 – 35 ซม. เกลี้ยง หรอืมีขนสั้นปกคลุม ใบย่อยรูปขอบขนานแกมรูปไข่ ถึงรูปหอกแกมรูปไข่ หรือรูปรี หรือรูปใบหอกแกมรี กว้าง 3 – 12 ซม. ยาว 10 – 24 ซม. ปลายใบแหลมถึงเรียวแหลม โคนใบสอบ หรือกลม หรือเว้า เล็กน้อย ขอบใบจักมน หรือจักแบบฟันเลื่อย หรือแบบซี่ฟันตื้น ๆ เนื้อใบหนาปานกลาง ด้านล่างมีต่อมขนาดเล็กรูปเหลี่ยม หรือกลม เส้นใบมี 6 – 16 คู่ ก้านใบย่อยยาวได้ถึง 25 มม. เกลี้ยง หรือมีขน ก้านใบรวมยาว 10 – 25 ซม.
ดอก สีขาวอมเขียว ออกเป็นช่อกว้าง ดอกติดห่าง ๆ ยาว 10 – 25 ซม. เกลี้ยง หรือมีขนเล็กน้อย ริ้วประดับมีตั้งแต่รูปสามเหลี่ยมค่อนข้างกว้าง ถึงรูปสามเหลี่ยมแคบ ยาวประมาณ 4 มม. ก้านช่อดอกยาวได้ถึง 15 ซม. กลีบเลี้ยงยาว 2 – 3 มม. เชื่อมติดกันที่โคน ปลายแยกเป็นแฉกแหลม 5 แฉก กลีบดอก 5 กลีบ เชื่อมติดกันที่โคน เกสรเพศผู้มี 5 อัน ติดอยู่กับหลอดเกสรเพศผู้ ปลายอับเรณูจะโผล่พ้นหลอดออกไปเป็นแฉกมน ๆ ปลายแฉกเว้า เกสรเพศเมียมี 6 ช่อง แต่ละช่องมีไข่ 1 เมล็ด ก้านเกสรสั้น ปลายมน
ผล กลม แป้น ผิวบาง มีเนื้อนุ่ม สีม่วงดำ มี 6 เมล็ด [7] |
| |
| |
ใบ |
- |
| |
| |
ดอก |
- |
| |
| |
ผล |
- |
| |
| |
สรรพคุณ / การใช้ประโยชน์ |
- ผลสุก รับประทานได้(กะเหรี่ยงแดง)
- รากและลำต้น ต้มน้ำดื่มแก้อาการปัสสาวะขัดและ รักษาโรคนิ่ว(เมี่ยน)
ราก ต้มน้ำดื่มแก้อาการท้องร่วง(กะเหรี่ยงแดง)
ใบ ต้มอาบบำรุงร่างกายให้สมบูรณ์(ไทใหญ่)
ลำต้น นำมาต้มน้ำดื่มแก้อาการท้องร่วง รักาโรคนิ่ว หรือแก้ไอ(ม้ง)
- ใบ ต้มให้หมูกิน(กะเหรี่ยงแดง)
ผลสุก ใช้เป็นเหยื่อตกปลา(เมี่ยน)
- ราก น้ำต้มกินเป็นยาแก้ปวดท้อง ท้องเสีย แก้บิด ขับเหงื่อ และเป็นยาเย็น แก้อาการกระหายน้ำ
ใบ ย่างไฟให้เกรียม ใช้พอกศีรษะ แก้วิงเวียน มึนงง ตำเป็นยาพอกแก้ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ และแก้ผื่นคันตามผิวหนัง
น้ำยางจากใบอ่อนกินเป็นยาช่วยย่อย
ผล กินได้ [7] |
| |
| |
อ้างอิง |
เต็ม สมิตินันทน์,2544. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย. ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้, กรุงเทพฯ.
[7] ก่องกานดา ชยามฤต, 2540. สมุนไพรไทยตอนที่ 6 . ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้, กรุงเทพฯ. |
| |
| |
สภาพนิเวศ |
- |
| |
| |
เอกสารประกอบ |
|
|
| |
| ภาพนิ่ง |
| |
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
