| |
|
|
| |
พืชตามกลุ่มการใช้ประโยชน์
|
|
|
|
eherb  ผลการค้นหา
เมื่อย, มะเมื่อย
|
เมื่อย, มะเมื่อย
Gnetum montanum Markgr. |
|
|
| |
| |
| |
|
|
| |
| รายละเอียดทางพฤษศาสตร์ |
| |
| |
วงศ์ |
Gnetaceae |
| |
| |
ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Gnetum montanum Markgr. |
| |
| |
ชื่อไทย |
เมื่อย, มะเมื่อย |
| |
| |
ชื่อท้องถิ่น |
- |
| |
| |
ลักษณะทาง พฤกษศาสตร์ |
ไม้เถา เนื้อแข็ง กิ่งเป็นข้อต่อกันและข้อบวมพอง
ใบ เดี่ยว เรียงเป็นคู่สลับตั้งฉาก ใบรูปไข่ถึงรูปขอบขนานแกมรูปไข่ มีขนาดแตกต่างกันมาก แต่กว้างไม่เกิน 12 ซม. ยาวไม่เกิน 20 ซม. ปลายใบเป็นติ่งแหลม โคนใบกลม มน หรือ แหลม ขอบใบเรียบ เนื้อใบแข็งหนา หรือค่อนข้างหนา เมื่อแห้งสีออกดำ เส้นใบโค้ง ก้านใบยาว 1 – 1.5 ซม.
ดอก ออกเป็นช่อที่ปลายยอดและตามลำต้น ช่อดอกแตกกิ่งก้านสาขามาก แยกเป็นช่อดอกเพศผู้และเพศเมีย ดอกเรียงเป็นชั้น ๆ รอบแกนกลาง ช่อดอกเพศผู้ กว้างประมาณ 0.4 ซม. ยาวประมาณ 3 ซม. แต่ละชั้นมีประมาณ 20 ดอก ช่อดอกเพศเมีย แต่ละชั้นมี 5 – 7 ดอก
ผล รูปรี กว้างประมาณ 1 ซม. ยาว 1.5 ซม. เมื่อสุกสีแดง ก้านผลอ้วน ยาวประมาณ 0.2 ซม.[7] |
| |
| |
ใบ |
- |
| |
| |
ดอก |
- |
| |
| |
ผล |
- |
| |
| |
สรรพคุณ / การใช้ประโยชน์ |
- ผลสุก ต้มแล้วนำมารับประทานได้(ขมุ)
- เครือ ใช้ทำสายหน้าไม้ มีความเหนียวมาก(ขมุ,เมี่ยน)
- ราก น้ำต้มรากกินแก้พิษบางชนิด และแก้ไข้มาลาเรีย [7] |
| |
| |
อ้างอิง |
เต็ม สมิตินันทน์,2544. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย. ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้, กรุงเทพฯ.
[7] ก่องกานดา ชยามฤต, 2540. สมุนไพรไทยตอนที่ 6 . ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้, กรุงเทพฯ. |
| |
| |
สภาพนิเวศ |
- |
| |
| |
เอกสารประกอบ |
|
|
| |
| ภาพนิ่ง |
| |
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
