| |
|
|
| |
พืชตามกลุ่มการใช้ประโยชน์
|
|
|
|
eherb  ผลการค้นหา
-
|
|
| |
| |
| |
|
|
| |
| รายละเอียดทางพฤษศาสตร์ |
| |
| |
วงศ์ |
Phyllanthaceae (Euphorbiaceae) |
| |
| |
ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Antidesma acidum Retz. |
| |
| |
ชื่อไทย |
เม่า, เม่าสร้อย |
| |
| |
ชื่อท้องถิ่น |
ส่อแพรเหมาะ(กะเหรี่ยงแดง), มะเม่า(ไทลื้อ), ปิมปอง(ขมุ) |
| |
| |
ลักษณะทาง พฤกษศาสตร์ |
เป็นไม้พุ่มลำต้นตั้งตรง หรือไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูง 2-5 เมตร ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปขอบขนาน มีขนทั้งสองด้าน ปลายและโคนใบแหลม ขอบใบเรียบ กว้าง 2-5 ซม. ยาว 5-10 ซม. ช่อดอกแยกแขนงเชิงลด ออกที่ซอกใบและปลายกิ่ง แยกเพศอยู่คนละต้น ไม่มีกลีบดอก ผลกลุ่มออกเป็นช่อยาว รูปทรงกระบอก ผลย่อยรูปทรงกลม เนื้อผลฉ่ำน้ำ ผลดิบสีเขียว ผลสุกเปลี่ยนเป็นสีแดงและดำเมื่อแก่จัด |
| |
| |
ใบ |
- |
| |
| |
ดอก |
- |
| |
| |
ผล |
- |
| |
| |
สรรพคุณ / การใช้ประโยชน์ |
- ผลสุก รับประทานได้(กะเหรี่ยงแดง)
ยอดอ่อน นำไปประกอบอาหาร เช่น แกงเห็ดถอบ, ผลสุก รับประทานได้(ไทลื้อ)
ใบ ใช้เป็นส่วนประกอบในแกงเห็ดเผาผลสุก รับประทานได้(ขมุ) |
| |
| |
อ้างอิง |
เต็ม สมิตินันทน์,2544. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย. ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้, กรุงเทพฯ.
อัปสรและคณะ. 2553. พืชอาหารและสมุนไพรท้องถิ่นบนพื้นที่สูง บ้านโป่งคำ. สถาบันวิจัยและพัฒนาพื้นที่สูง (องค์การมหาชน). 396 หน้า |
| |
| |
สภาพนิเวศ |
พบกระจายพันธุ์ตามธรรมชาติในป่าผลัดใบและป่าดิบทั่วไป เป็นไม้ระดับกลาง ชอบแสงแดดปานกลาง |
| |
| |
เอกสารประกอบ |
|
|
| |
| ภาพนิ่ง |
| |
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
