| |
วงศ์ |
MENISPERMACEAE |
| |
| |
ชื่อวิทยาศาสตร์ |
Tinospora sinensis (Lour.) Merr. |
| |
| |
ชื่อไทย |
สลีเถาชาลี |
| |
| |
ชื่อท้องถิ่น |
จุ่งจาลิงตัวแม่ |
| |
| |
ลักษณะทาง พฤกษศาสตร์ |
เป็นไม้เถาเลื้อยพัน เปลือกลำต้นมีปุ่มปมเล็กๆ กระจายทั่วไปเป็นจำนวนมาก ทุกส่วนมีรสขมโดยเฉพาะเถาแก่ ใบเดี่ยว เรียงสลับ รูปหัวใจ โคนรูปหัวใจ ปลายเรียวแหลม ขอบเรียบ หลังและท้องใบ มีขนสั้นๆ ลักษณะอ่อนนุ่มปกคลุม ดอกเป็นช่อกระจะ ออกตามเถาและที่ซอกใบ ดอกย่อยมีขนาดเล็กมาก ไม่มีกลีบดอก เกสรเพศผู้ 5 อัน ผลกลุ่มออกเป็นพวง ผลย่อยเป็นผลสด รูปร่างค่อนข้างกลม เมื่อสุกมีสีเหลือง |
| |
| |
ใบ |
- |
| |
| |
ดอก |
- |
| |
| |
ผล |
- |
| |
| |
สรรพคุณ / การใช้ประโยชน์ |
เป็นพืชสมุนไพร ใช้เถาตำคั้นน้ำหรือต้มน้ำเคี่ยวให้เหลือ 1 ใน 3 ดื่มแก้ไข้ ช่วยเจริญอาหาร แก้กระหายน้ำ รักษาโรคภูมิแพ้ ทุบแช่น้ำผสมน้ำผึ้งดื่มแก้หวัด ให้ไก่และสุนัขกินแก้อาการเหงา หรือบดเป็นผงผสมน้ำผึ้งทำยาลูกกลอนกินรักษาอาการเบื่ออาหาร และใช้เข้าตำรับยารักษาอาการปวดกระดูก ถอนพิษจากสารฆ่าแมลง แก้ผื่นคัน |
| |
| |
อ้างอิง |
อัปสร และคณะ. 2553. พืชอาหารและสมุนไพรท้องถิ่นบนพื้นที่สูง. สถาบันวิจัยและพัฒนาพื้นที่สูง (องค์การมหาชน). 396 หน้า. |
| |
| |
สภาพนิเวศ |
พบขึ้นกระจายทั่วไป ชอบขึ้นในที่ร่มรำไร ชื้นแฉะ อากาศเย็น |
| |
| |
เอกสารประกอบ |
|
ผลการค้นหา 
